حدو مرز رابطه های قبل از ازدواج

ﺗﺎ ﭼﻨﺪی ﭘﯿﺶ، روال ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد. دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮی ﻛﻪ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح دمﺑﺨﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻗﺼﺪ ازدواج و ﺗﺸﻜﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد از ﻃﺮﯾﻖ واﻟﺪﯾﻦ، اﻗﻮام، آﺷﻨﺎﯾﺎن ﯾﺎ ھﻤﺴﺎﯾﮕﺎن ﺑﻪ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ. ﭘﺲ از ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده دﺧﺘﺮ و ﻃﺮح ﭼﻨﺪ ﺳﻮال ﻛﻠﯿﺪی در ﻣﻮرد ﺳﻦ،
ﺗﺤﺼﯿﻼت، ﻃﺒﻘﻪ ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﻋﻘﺎﯾﺪ و... ﻗﺮار ﺟﻠﺴﻪ اول ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ.

ﻃﯽ ﺟﻠﺴﻪ اول آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﻧﺎم ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ، دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ را ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ و از ﺗﻮاﻓﻖ اوﻟﯿﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﺎرت واﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺿﻮاﺑﻂ ﺧﺎﺻﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ، ﻛﻨﻮﻧﯽ ﻣﺎ ﺗﻌﺪادی از ازدواجھﺎی ﻧﺴﻞ ﺟﻮان ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﺷﻜﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺧﯿﻠﯽھﺎ اﯾﻦ ﻧﻮع آﺷﻨﺎﯾﯽ را ﻣﻼﻛﯽ ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب ھﻤﺴﺮ اﯾﺪهآل ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻨﺪ، اﻣﺎ ﺳﻮال اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻗﺒﻞ از ازدواج ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺗﻀﻤﯿﻦﻛﻨﻨﺪه ﯾﻚ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد و ﭼﻪ ﺣﺪ و ﻣﺮزھﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ در آن رﻋﺎﯾﺖ ﺷﻮد؟

● ازدواج در ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد: آﺷﻨﺎﯾﯽ، ﻧﺎﻣﺰدی و ﻋﻘﺪ.

ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل و ﺳﻨﺘﯽ آﺷﻨﺎﯾﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد. در اﯾﻦ روش ﭘﺪر، ﻣﺎدر ﯾﺎ ﺧﻮاھﺮ
ﭘﺴﺮی ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ازدواج دارد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ، اﺧﻼﻗﯽ، ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﻣﺬھﺒﯽ و... دﺧﺘﺮی را
اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﻧﻈﺮ و ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﭘﺴﺮ ھﻤﺮاه اﺳﺖ و اﻏﻠﺐ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎریھﺎ ﺑﻪ
ازدواﺟﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﻮد.

● آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﯽﺿﺎﺑﻄﻪ، راﺑﻄﻪای ﺑﯽﺳﻤﺖ و ﺳﻮ
ﺣﺎﻻ اﮔﺮ اﯾﻦ آﺷﻨﺎﯾﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻮد ﭘﺴﺮ ﯾﺎ دﺧﺘﺮ، ﻗﺒﻞ از ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد ﻧﻪﺗﻨﮫﺎ ﺻﺤﯿﺢ و
ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ در اﻏﻠﺐ ﻣﻮارد ﻣﻔﯿﺪ و ﻣﻮﻓﻖ ھﻢ ﻧﺨﻮاھﺪ ﺑﻮد.
آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری راﺑﻄﻪای ﺑﺪون ﺗﻌﮫﺪ، ﺳﻄﺤﯽ، ﻇﺎھﺮی و ﺑﺪون ﺳﻤﺖ و ﺳﻮ اﺳﺖ.
ﺣﺎﻛﻢ در اﯾﻦ ﻧﻮع آﺷﻨﺎﯾﯽھﺎ اﻏﻠﺐ روﯾﺎﯾﯽ، ﻓﺎﻧﺘﺰی و ﺑﺮاﺳﺎس اﺣﺴﺎﺳﺎت و ھﯿﺠﺎﻧﺎت ﻋﺎﻃﻔﯽ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ
ﺷﻜﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ھﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮای دو ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ دﻟﻨﺸﯿﻦ و ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺒﻮده و
ﻛﺎذب اﺳﺖ. در اﯾﻦ رواﺑﻂ، ﻋﺸﻘﯽ ﻣﺠﺎزی ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ ﻛﻪ واﻗﻌﯿﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﺪارد.
در اﯾﻦ ﻧﻮع آﺷﻨﺎﯾﯽھﺎ اﻏﻠﺐ ﭘﺴﺮھﺎ ﻗﺼﺪ ازدواج ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻣﻌﻤﻮﻻ از دادن ﺗﻌﮫﺪ ازدواج ﻃﻔﺮه ﻣﯽروﻧﺪ. اﯾﻦ
اﻓﺮاد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺎﻣﺮواﯾﯽ ﺧﻮد ھﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن آﺷﻨﺎﯾﯽ را ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻛﺮده و ﻧﻤﯽﮔﺬارﻧﺪ
راﺑﻄﻪ از آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻓﺮاﺗﺮ رود. اﮔﺮ اﯾﻦ ﻧﻮع آﺷﻨﺎﯾﯽھﺎ ﺑﻪ ازدواج ﺧﺘﻢ ﺷﻮد اﻏﻠﺐ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻃﻼق ﺑﻪ
ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻨﺘﮫﯽ ﻣﯽﺷﻮد.

● آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺿﺎﺑﻄﻪ، دوران ﺷﻨﺎﺧﺖ اوﻟﯿﻪ

ﭘﺲ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری، دوران آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺷﺮوع ﻣﯽﺷﻮد. اﯾﻦ دوران ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﮫﺸﺘﯽ، ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﺳﻪ ﯾﺎ ﭼﮫﺎر
ﺟﻠﺴﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﺪ. ﻃﯽ اﯾﻦ ﺟﻠﺴﺎت دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ و ﺧﺎﻧﻮادهھﺎﯾﺸﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺑﺎ ﻻﯾﻪھﺎی
ﺳﻄﺤﯽ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. اﯾﻦ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻧﻮﻋﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ اوﻟﯿﻪ و ﭘﯿﺶزﻣﯿﻨﻪ دوران ﻧﺎﻣﺰدی
اﺳﺖ. اﯾﻦ دوران اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ازدواج ﺷﺮوع ﻣﯽﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ اﻟﺰاﻣﺎ ﺑﻪ وﻋﺪه ازدواج و
ﻧﺎﻣﺰدی ﺧﺘﻢ ﺷﻮد.

ﭼﺮاﻛﻪ ﮔﺎھﯽ در ھﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺴﻪ ﺧﺎﻧﻮادهھﺎ ﭘﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ ﺑﺮده و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اداﻣﻪ اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﺑﺎﯾﺪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ھﺪﻓﺪار و ﺑﺎ اﻃﻼع ﺧﺎﻧﻮادهھﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻃﺒﻖ اﺣﻜﺎم ﺷﺮﻋﯽ
دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ در اﯾﻦ دوران ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮای ﯾﻜﺒﺎر ﺑﺪون ﺣﺠﺎب ﺿﺮوری ﺑﻪ ﻣﺸﺎھﺪه اﻧﺪام و ﻇﻮاھﺮ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ
ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ آﮔﺎھﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ زوﺟﯿﻦ در آﯾﻨﺪه ﻧﺸﻮد.

ﺷﻨﺎﺧﺖھﺎی ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻛﻪ در دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺮای دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ و اﻣﻜﺎن را ﻓﺮاھﻢ
ﻣﯽﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮد ﺗﻔﺎھﻢ ﯾﺎ ﺗﻀﺎدی در ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع ﻋﻘﺪ و وارد ﺷﺪن ﻧﺎم آﻧﮫﺎ در
ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ، وﻋﺪه ازدواج را ﻣﻨﺘﻔﯽ ﻛﻨﻨﺪ.

● ﻧﺎﻣﺰدی، آﺷﻨﺎﯾﯽ را ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ ﻣﯽﻛﻨﺪ

زﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺧﺎﻧﻮاده ﻗﺪری ﺑﺎھﻢ آﺷﻨﺎ و ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ازدواج ﺷﺪﻧﺪ دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺷﺮوع
ﻣﯽﺷﻮد. دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﺎ وﻋﺪه ازدواج ﺷﺮوع و ﺑﺎ ﻋﻘﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽرﺳﺪ و ﺣﺪاﻗﻞ ﺧﺎﻧﻮاده دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ از
آن آﮔﺎه ھﺴﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ دوران ﺗﻌﮫﺪ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ زﯾﺎدﺗﺮ، ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺷﻨﺎﺧﺖھﺎ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ ﺷﺪه و
اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده، ﻓﺎﻣﯿﻞ و دوﺳﺘﺎن در اﯾﻦ راﺑﻄﻪ وارد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.

در اﯾﻦ دوره ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪای از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك و آﯾﻨﺪه ﺧﻮد روﺑﻪرو ﺷﻮﯾﻢ و درﺳﺘﯽ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ
ﺗﺼﻮرات و ذھﻨﯿﺎت ﺧﻮد را از ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ اﺻﻼح ﻛﻨﯿﻢ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﭼﮫﺎر ﺗﺎ ﺷﺶ ﻣﺎه ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ اﺳﺖ
ﻛﻪ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ و ﺧﺎﻧﻮادهھﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎھﻢ آﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ.

اﯾﻦ دوران ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﻮد، ﭼﺮاﻛﻪ ﯾﺎ ﻣﻮﺟﺐ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻛﺎذب و ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺷﺪه، ﯾﺎ اﻏﻠﺐ ﻣﻮﺟﺐ
دﻟﺰدﮔﯽ ﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮔﺮ ﺧﺎﻧﻮادهھﺎ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺷﺶ ﻣﺎه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮھﺎ و اﻋﺘﻘﺎداﺗﺸﺎن از
ھﻢ دور اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ھﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﻗﺒﻞ از ھﺮﮔﻮﻧﻪ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﯿﻦ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ دوران ﺧﺎﺗﻤﻪ
دھﻨﺪ.

ﺑﺮﺧﯽ اﻓﺮاد ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺶ ﻣﺎه ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻛﻮﺗﺎھﯽ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺷﺨﺼﯿﺖ واﻗﻌﯽ
اﻣﺎ روانﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ: ﭼﻪ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﯾﻚ ﺳﺎل ﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻃﺮﻓﯿﻦ از ھﻢ
ﻛﺎﻣﻞ ﺷﻮد. ﮔﺎھﯽ ﮔﺬر زﻣﺎن ﭼﯿﺰی را ﻋﻮض ﻧﻜﺮده و ﻓﻘﻂ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻛﺎذب ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآورد. ﻧﻮﻋﯽ
واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻀﺎدھﺎ و ﺗﻔﺎوتھﺎی ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ دو ﻃﺮف ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ.

● ﺗﺮس از ﻧﺎﻣﺰدی ﻣﻤﻨﻮع

ﺑﺮﺧﯽ ﺧﺎﻧﻮادهھﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﻛﻪ ﭼﻮن ﻧﺎﻣﺰدی رﺳﻤﯿﺖ ﻧﺪارد و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ، دﺧﺘﺮ را رھﺎ ﻛﻨﺪ ﯾﺎ
اﺳﻢ روی دﺧﺘﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ، دوران ﻧﺎﻣﺰدی را ﺑﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺪ رﺳﻤﯽ ﻣﻮﻛﻮل ﻛﺮده و اﯾﻦ دوران را درﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﻋﻘﺪ
و ﻋﺮوﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدھﻨﺪ، اﻣﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻛﻪ در دوره آﺷﻨﺎﯾﯽ، ﻧﺎﻣﺰدی ﯾﺎ ﻋﻘﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ
ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮده و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای داﺷﺘﻦ ﯾﻚ ازدواج ﻣﻮﻓﻖ ھﺮﻛﺪام از اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ را در ﻣﺪت زﻣﺎن ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺷﺪه ﻃﯽ
ﻛﺮد.

در واﻗﻊ ﺷﻨﺎﺧﺖھﺎی ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻛﻪ در دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺮای دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ و اﻣﻜﺎن را
ﻓﺮاھﻢ ﻣﯽﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮد ﺗﻔﺎھﻢ ﯾﺎ ﺗﻀﺎدی در ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع ﻋﻘﺪ و وارد ﺷﺪن ﻧﺎم آﻧﮫﺎ
در ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ، وﻋﺪه ازدواج را ﻣﻨﺘﻔﯽ ﻛﻨﻨﺪ. ﻧﺎﻣﺰدی ﯾﻚ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺮﺳﯿﺪ.
ھﺰﯾﻨﻪھﺎی ﻋﺎﻃﻔﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺪاﯾﯽ در ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﺴﯿﺎر ﻛﻤﺘﺮ از ﺟﺪاﯾﯽ ﭘﺲ از ﻋﻘﺪ اﺳﺖ.

● ﺣﺪود ﻧﻈﺎرت در دوران ﻧﺎﻣﺰدی

دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﻈﺎرت ھﻤﺎن اﻓﺮادی ﻛﻪ از ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﺎﺧﺒﺮﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺪر و ﻣﺎدر دو ﻃﺮف ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد.
ﻣﮫﻢﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﯾﻢ ﻧﺎﻣﺰدی راﺑﻄﻪ ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد ﻓﻀﺎی ﻧﺎﻣﺰدی از ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺧﺎرج و
ﺟﺪاﯾﯽ ﺳﺨﺖ ﻣﯽﺷﻮد. در اﯾﻦ دوران ﻧﺒﺎﯾﺪ ھﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ارﺗﺒﺎط ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﭘﻨﮫﺎﻧﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد. در دوران
ﻧﺎﻣﺰدی دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ و ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ ﺧﺎﻧﻮادهھﺎ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ادب و ﻣﺮاﻋﺎت ارزشھﺎی اﺧﻼﻗﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ
ﺧﺎﻧﻮادهھﺎی ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻛﺮده و در ﺣﺪ و ﻣﺮز ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﺎ ھﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺮوﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ را
ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ. در اﯾﻦ دوران ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﺠﺎد رواﺑﻂ اﺣﺴﺎﺳﯽ و ھﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻼكھﺎی اﺻﻠﯽ زﻧﺪﮔﯽ
ﭘﺮداﺧﺖ و از ﻧﻈﺮات ﯾﻜﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪ.

● از ﻣﺸﺎور ازدواج ﻛﻤﻚ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ
ﻣﺸﺎوره ﺑﺎ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن دﯾﻨﯽ، دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ وﻇﺎﯾﻒ ﺷﺮﻋﯽ ﺧﻮد در ﻗﺒﺎل ھﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪ در ﻃﻮل
زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك آﮔﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺷﺮﻛﺖ در ﻛﻼسھﺎی آﻣﻮزﺷﯽ ازدواج ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ زوﺟﯿﻦ را در ﺑﺮﻗﺮاری ﯾﻚ
ارﺗﺒﺎط ﻋﺎﻃﻔﯽ و رواﺑﻂ ﺻﺤﯿﺢ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ھﺪاﯾﺖ ﻛﻨﺪ.

ﮔﻔﺖوﮔﻮ در ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ ﻣﯿﺰان ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺟﻨﺴﯽ در دوران ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ
ﺟﻨﺴﯽ ﭘﺲ از ازدواج ﻧﻪﺗﻨﮫﺎ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻼك درﺳﺘﯽ ﺑﺮای ﺳﻨﺠﺶ ﺗﻤﺎﯾﻼت ﻧﺨﻮاھﺪ ﺑﻮد. دﺧﺘﺮ و
ﭘﺴﺮی ﻛﻪ ھﻨﻮز وارد زﻧﺪﮔﯽ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻧﺸﺪهاﻧﺪ و ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﺎﻣﻠﯽ از ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺟﺴﻤﯽ، ﺟﻨﺴﯽ و
ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺧﻮد ﻧﺪارﻧﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻣﻮرد ﻣﯿﺰان ﯾﺎ ﺷﺪت اﯾﻦ ﻧﻮع ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﻛﻨﻨﺪ. در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ
ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻛﻼسھﺎی آﻣﻮزﺷﯽ و ﻣﺸﺎوران ﺧﺎﻧﻮاده ﻛﺎرﺳﺎز ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد

حدو مرز رابطه های قبل از ازدواج چقدر باید باشد؟