شنبه ۸ دی ۱۴۰۳
کفش ها تنها محل تماس پا با زمین حین راه رفتن است و با انتخاب یک کفش مناسب و به اصطلاح ارگونومیک می توانیم راه رفتن راحت تری داشته و در ضمن از آسیب های وارده بر پاها (زانو و قوزک پا) و بخصوص کمر در راه رفتن های طولانی مدت جلوگیری کنیم. پاها، قلب دوم ما هستند! پس لباس مناسبی به تنشان کنیم!
برای انتخاب کفش های ارگونومیک چه اصولی را باید رعایت کنیم؟
هنگام انتخاب کفش ارگونومیک این قانون اولیه را در ذهن داشته باشید که پای شما هرگز نباید خود را با شکل کفش منطبق کند.
بسیاری از افراد تصور می کنند که کفش در زمان نو بودن باید پاشنه تنگی داشته باشد چرا که احتمال دارد در اثر استفاده روزمره به اصطلاح «جا باز می کند». این اشتباه باعث می شود که عده زیادی کفش تنگ انتخاب کنند.
در بیشتر افراد یک پا از پای دیگر کمی بزرگتر است به همین دلیل توجه کنید که همواره کفش را به اندازه ی پای بزرگتر خود بگیرید. کمی با کفش نو در مغازه راه بروید و از راحت بودن آن اطمینان حاصل کنید.
در صورت لزوم برای پای کوچکتر از یک کفی تنگ کننده استفاده کنید و دقت کنید کفش باید با پای شما اندازه باشد و از خریدن کفش تنها از روی سایز نوشته شده بر آن خودداری کنید.
وقتی کفش ارگونومیکدر پایتان است باید حداقل ۱- ۵/ ۰ سانتیمتر بین بلندترین انگشت پا و نوک کفش فاصله باشد در غیر این صورت یک سایز بزرگتر را انتخاب کنید.
هنگام راه رفتن، کفش باید با پای شما خم شود. در واقع کفش باید پای شما را در برگیرد نه اینکه محدود کند. از ویژگی یک کفش پیاده روی خوب می توان سبکی، انعطاف پذیری کفش در پنجه و ضربه گیری را نام برد.
جنس رویه کفش باید ترکیبی از نایلون و چرم باشد. این قسمت همیشه باید خشک و سبک بوده و تهویه مناسب داشته باشد.
رویه کفش باید حفاظت خوبی برای پا فراهم نماید و در بالای محل قرارگیری پاشنه، پدگذاری شده باشد.
کفی کفش نیز باید دارای دو خاصیت اساسی باشد، اول آنکه باید جاذب ضربه در حین راه رفتن بوده و دوم آنکه با دوام باشد.
کفش باید طوری باشد که زود تغییر شکل ندهد، همچنین اعصاب و عروق، ماهیچه ها، مجاری لنفاوی پا در آن تحت فشار نباشد و مفاصل بتوانند حرکات طبیعی خود را به راحتی انجام دهند.
پای عادی در طول روز حدودی عرق می کند، این مساله موجب می شود که حاشیه کفش پوسیده شود. بسیار مهم است که هرکفش خود را به طور مرتب یک روز در میان بپوشید تا هر کفش، یکی دو روز فرصت برای خشک شدن و هوا خوردن داشته باشد.
اگر از کفی استفاده می کنید به یاد داشته باشید هر روز پس از در آوردن کفش، کفی ها را برای هوا خوردن از کفش خارج کنید تا عمر طولانی تری داشته باشند.
توصیه بیشتر متخصصان و محققان این است که در انتخاب کفش، اولویت را به اندازه ی مناسب، سبکی، ضربه گیری و انعطاف پذیری داده و در عین حال تمامی موارد ذکر شده را لحاظ کنید. چون چشم پوشی از هر یک از موارد ذکر شده، کفش را از نظر بهداشتی و ارگونومی نامناسب می سازد.
البته در انتخاب کفش باید به تفاوت های فردی مثل وزن، قد و نوع ریخت اسکلتی فرد نیز توجه داشت. در مورد خانم ها نیز ارتفاع پاشنه حداکثر بین ۵/ ۲ تا ۵/ ۳ سانتیمتر توصیه می شود که دقت نکردن به این نکته منجر به ناراحتی های فراوانی از جمله کمردرد، زانو درد و گرفتگی های مکرر عضلانی در ناحیه ساق پا می شود.
دقت در انتخاب کفش و توجه به رعایت اصول استاندارد در تولید آن یکی از ضروری ترین نیازها برای حفظ سلامت افراد است.
اغلب مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می کنند نه به استاندارد بودن آن. این مساله باعث به خطر افتادن سلامتی افراد در دراز مدت می شود. انتخاب کفش در وهله اول باید بر اساس نوع استفاده ای که از آن می شود، صورت گیرد و کفش استاندارد کفشی است که سه مشخصه بارز داشته
باشد: جنس خوب، پاشنه استاندارد و قالب و پنجه استاندارد.
رویه کفش های ارگونومیک:
چرم طبیعی، به علت دارا بودن منافذ طبیعی در بافتش، امکان تبادل هوا میان بیرون و داخل کفش را فراهم آورده و باعث تنفس پا می شود به همین دلیل ساده، بهترین رویه برای کفش همان رویه چرم طبیعی است، رویه مصنوعی به علت تبادل نکردن هوا باعث بوی بد پا و عرق کردن بیش از حد می شود.]
زیره کفش های ارگونومیک:
زیره کفش های ارگونومیک موجود در بازار دو نوع است:
یکی زیره پلی اورتان (پی یو) و دیگری زیره پلی وینیل کلراید (پی وی سی). زیره های PU سبک تر، راحت تر، قابل انعطاف تر و در برابر سایش مقاوم تر بوده و دوام آنها بیشتر است و بعد از گذشت زمان، اصطکاک آن به صورت جزئی کاهش می آبد و درجه سختی آن نسبت به لاستیک نیتریل کمتر است، به همین دلیل شوک های فشاری را جذب می کند.
ظاهر این زیره ها توپر بوده و در حالت خم کردن انعطاف بیشتری داشته و با فشار انگشتان دست، داخل می روند.
به هنگام خرید کفش باید به این نکته نیز دقت کرد که کف زیره نباید صاف باشد بلکه باید آج دار باشد تا از لیزخوردن جلوگیری کند.
پنجه کفش های ارگونومیک:
توجه به استانداردهای پنجه کفش ارگونومیک هم در انتخاب آن بسیار مهم است. از نظر قالب بندی، فضای پنجه کفش باید طوری باشد که به انگشت های پا فشار وارد نکند.
کفش هایی که پنجه آنها تیز است باعث می شوند انگشت های پا روی هم بیافتند.
این کفش ها، انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و آنها را بدفرم می کنند. این مساله در خانم ها شایع تر است؛ به طوری که انحراف شست پا در خانم ها ۹ برابر آقایان است و جلوی کفش باید به گونه ای باشد که پنجه های پا از هم باز بشود.
پاشنه کفش های ارگونومیک:
پاشنه به طور معمول از چرم و لاستیک ساخته می شود به طوری که قسمت فوقانی از چرم و کف آن از لاستیک نرم است.
برای کفش بانوان و کودکان به طور معمول از لاستیک سفت استفاده می شود، زیرا وزن آنها کمتر است و نیازی به جذب ضربه مانند مردان نیست. باید توجه داشت پاشنه با لاستیک سفت دوام کفش را بیشتر می کند. پاشنه پهن و با ارتفاع کم، ثبات را زیاد می کند و فشار وارد بر پاها را کاهش می دهد ولی افزایش ارتفاع پاشنه باعث کاهش ثبات و افزایش تنش های وارد بر جلوی پا می شود.
تنه کفش های ارگونومیک:
تنه کفش ارگونومیک که در واقع چارچوب روی کفش است و دور پا را در بر می گیرد، به راحتی در برابر فشارهای وارده مقاومت کند و شرایط طبیعی پا را حفظ کند.
کفش مناسب و استاندارد از دیدگاه ارگونومی:
پای انسان قلب دوم اوست. بسیاری از گذشتگان بر این باور بودند که نقاط خاصی از کف پا نمایانگر سلامت بخش هایی از بدن است و نیاز به مراقبت زیادی دارد. برای انتخاب کفش باید راحتی و سلامت پا را در نظر گرفت.
کفش راحت ،کفشی است که دارای ارتفاع مناسب بوده و پا در کفش احساس راحتی کند. به طور معمول نباید کفی کفش سفت بوده و فشار را فقط به یک نقطه منتقل کند. توزیع یکسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترین شکل کفش می باشد البته کفش های پاشنه بلند باعث انتقال بیشتر وزن به جلوی پا شده و توصیه می شود که به مدت طولانی درطول روز استفاده نشود.
معمولاً نوک باریک و پاشنه بلند کفش باعث انتقال وزن بدن به جلوی پا و تغییر شکل درانگشتان و بیرون زدگی استخوان پا به خارج می شود.
تداوم در استفاده از این کفش ها باعث جمع شدن استخوان پا شده و به طرف مخالف کشیده می شود.این ناهنجاری ها دردهای ناراحت کننده ای را درافراد ایجاد می کند که تغییر شکل استخوان پا برگشت ناپذیر است و در نتیجه فرد مجبور به پوشیدن کفش سفارشی م یشود.
برخلاف تصور مردم به خصوص زنان که صندل و دمپایی را راحت ترین کفش می دانند، کفش مناسب کفشی است که پا را به طور کامل در برگیرد و توصیه می شود که خرید کفش در حد ممکن در ساعات بعد ازظهر که پا به بزرگترین حجم خود رسیده، انجام شود.
زیرا تورم و افزایش حجم عضلات پا در بعدازظهر در بزرگ ترین حالت آن است. با وجود اینکه بیشترین دردها و ناراحتی های کمر و پا به خاطر کفش نامناسب است، ولی تنها درصد بسیار کمی از کفش ها از لحاظ ارگونومی استاندارد هستند و معمولا از نظر جنس، مدل، قرارگیری پاشنه و نحوه توزیع وزن مناسب نیستند اما متاسفانه بیشتر مردم از کفش های روتین استفاده می کنند.
کفش های ارگونومیک ورزشی و یا شبیه اسپرت، از راحت ترین کفش ها هستند و همچنین کفش های چرمی مناسب ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار می شود.
اما کفش هایی که جنس آنها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیری از جریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهای پوستی فراهم می شود.
نکته دیگر اینکه نباید کفش را بدون جوراب پوشید و جوراب ها باید نخی باشد چون که موجب تسریع در انتقال هوا می شود. همچنین نباید پا به مدت طولانی در کفش قرار گیرد، حتی کفش هایی که خیلی راحت هستند.
نرمش و جابه جا کردن عضلات برای رفع خستگی پا باعث جریان خون به نقاط مختلف پا می شود که می توان مچ پا را به سمت بالا کشید و نگه داشت. تکرار این حرکات باعث می شود تا ورمی که در قسمت های پا ایجاد شده کمتر شود.
۲)هنگام پوشیدن کفش در نظر داشته باشید که انگشتان پایتان دچار تغییر حالت نشوند و یا کناره های پایتان تحت فشار ناشی از کفش قرار نگیرد.
۳) کفش نباید تنها جنبه زیبایی داشته باشد بلکه باید از هر لحاظ مانع از آسیب دیدن پای شما در برابر گرما، سرما، نیروهای وارده از طرف زمین و ناهمواری های زمین شود که در این راستا انتخاب کفشی با زیره ای از جنس پلی اورتان (پی یو) و رویه ای از جنس چرم طبیعی مناسب است.
۴) درنظر گرفتن بیماری هایی مثل دیابت ممکن است انتخابتان را محدود کند ولی در نهایت با آگاهی بر بیماری و شرایط حاکم بر شما، یک انتخاب صحیح انجام خواهید داد
۵) در دوران بارداری کفش هایی پوشیده شوند که فشار زیادی بر پا و ناحیه پشت وارد نکند، مثل کفش های راحت و تختی که جنس و بافت نرمی دارند. معمولا در این دوران، بین نیم تا یک نمره، تغییر اندازه وجود خواهد داشت که با توجه به این تغییر باید کفشی مناسب انتخاب شود.
۶) اگر از کمردردهای مکرر رنج می برید، سعی کنید کفش های طبی به پا کنید زیرا این کمردردها گاهی از عواقب پوشیدن کفش های نامناسب و غیراستاندارد است.
۷) اگراضافه وزن دارید، پوشیدن کفش های تخت و راحت به شما توصیه می شود. راه رفتن با کفش های پاشنه بلند برای کسانی که اضافه وزن دارند باعث برهم خوردن تعادل می شود.
۸) خانم هایی که قدی متوسط یا کوتاه همراه با اندامی متوسط و چاق دارند، بهتر است از کفش های پاشنه داری استفاده کنند که پاشنه هایش ضخیم و بلند است. البته استفاده از کفش های پاشنه دار سوزنی برای این خانم ها مناسب نیست.
۹) بهترین کفش ها برای پیاده روی، کفش هایی هستند که به خوبی پاها را در برگیرند و هنگام پیاده روی به عنوان محافظی برای پا عمل کنند و همچنین انعطاف پذیر باشند به طوری که پا در آن خسته نشود.
کفش های پیاده روی باید بسیار سبک باشند به نحوی که اصلاً احساس نکنید کفشی به پا دارید.
۱۰) اگر به صورت حرفه ای و مداوم پیاده روی می کنید بهتر است کفش های ساقدار را انتخاب کنید که در پیاده روی های طولانی مدت به ساق پایتان آسیبی نرسد.
۱۱)کفش باید با فرم طبیعی پاهای شما مطابقت داشته باشد. در ضمن قوس کف پا نیز باید متناسب با قوس کفش باشد.
۱۲) تخت کفش باید محکم و قابل انعطاف باشد و سطح آجداری نیز داشته باشد.
۱۳)از پوشیدن کفش های پاشنه بلند به مدت طولانی خودداری شود زیرا کفش های پاشنه بلند، لغزیدن و به زمین خوردن، درد کمر و پا و تغییر در فرم پا را بدنبال دارند. پاشنه کفش نباید از ۴ سانتیمتر بلندتر باشد. همچنین پاشنه های عریض تر نسبت به پاشنه های نوک تیز و باریک، مناسب تر هستند.
۱۴)هنگام پوشیدن کفش، پاشنه پاهای شما نباید درون کفش بلغزد.
۱۵) پوشیدن کفش های پنجه باریک، انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و بد فرم می کند.
۱۶) کفش های تخت، لژدار و یا پاشنه کوتاه هم راحتترند و هم ایمن تر.
۱۷) عوارض پوشیدن کفش های تنگ شامل: پینه پا، میخچه، دردهای مفاصل، درد زانوها و پاشنه پا و خستگی زودرس است.
۱۸) پوشیدن کفش های گشاد منجر به تاول زدن پاها می شود و فرد در هنگام راه رفتن از تعادل کافی برخوردار نیست.
۱۹) کفشی انتخاب کنید که بتوانید سایز آن را اندکی تغییر دهید، یعنی کفش های بند دار یا سگک دار.
۲۰) آستر و پوشش درون کفش باید نرم، فاقد درز و هرگونه برآمدگی باشد.
۲۱) شما قادر هستید طبق فرمول زیر سایز کفش خود را به دست آورید. ابتدا باید طول پای خود را اندازه گیری کنید، از نوک بلندترین انگشت پا (به طور معمول شست پا) تا پشت پاشنه پا:سایز کفش= طول پا (سانتیمتر) + ۲ سانتیمتر
۲۲) در اثر پوشیدن کفش های تنگ، پا تحت فشار بوده و سیستم عصبی مختل می شود و در نتیجه قدرت تفکر و تصمیم گیری به حد بسیار پایینی کاهش می یابد.
علاوه بر فاکتورهای استاندارد مربوط به جنس و ساختمان کفش، فاکتورهای دیگری نیز به هنگام خرید کفش به همان اندازه اهمیت دارند. پنج توصیه برای خرید کفش شامل موارد زیر است:
۱- بهترین زمان برای خرید کفش پایان روز(بعدازظهر) است، زیرا به طور طبیعی پای افراد صبح ها حدود نیم سایز کوچک تر از بعد از ظهرهاست و دلیل آن نیز این است که در طول روز پاهای شما دما، فشار و استرس زیادی را تحمل کرده و پاها متورم تر شده و به تبع آن سایزشان بزرگ تر می شود پس برای انتخابی آگاهانه و شناسایی سایز دقیق و مناسب، بعدازظهر وقت مناسبتری است.
۲- در انتخاب سایز کفش باید به دو نکته توجه شود:
اول اینکه در انتخاب کفش باید آن را پوشید و اتکا به نمره های درج شده روی آن برای اطمینان از اندازه بودن آن کافی نیست.
دوم اینکه باید به این نکته توجه کرد که اندازه پای افراد با افزایش سن، کم و زیاد شدن وزن و حتی بارداری تغییر می کند، لذا ملاک قرار دادن سایزهای قبلی در انتخاب آن کار صحیحی نیست.
۳- در هنگام خرید، پوشیدن هر دو لنگه کفش ضروری است چون در بیشتر افراد سایز یکی از پاها، بزرگ تر از دیگری است و لازم است که در انتخاب کفش، پای بزرگ تر را ملاک قرار دهند.
۴- کفش مناسب، کفشی است که انگشت شست پا به راحتی در آن حرکت کند و بین انگشت شست و لبه جلوی کفش حدود نیم تا یک سانتیمتر فاصله وجود داشته باشد.
۵- هنگام خرید کفش هایی که قصد دارید با جوراب آنها را بپوشید، بهتر است جورابی مناسب به پا داشته باشید که بسیار نازک یا بسیار ضخیم نباشد.
کفش های ارگونومیک پاشنه دار:
یکی دیگر از نکات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنه دار بودن آن است که البته در خانم ها مصداق بیشتری دارد.
کفش های «پاشنه تخت » چون حالت ضربه گیری در پاشنه ندارد، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می شوند. پس پاشنه باید وجود داشته باشد اما کفش های پاشنه بلند هم به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می شوند.
زنان ۱۰ برابر مردان بیشتر از درد پا شکایت دارند و دلیل آن نیز پوشیدن کفش هایی با پاشنه بسیار بلند با پنجه تیز است که به انگشتان پا فشار می آورند. به خانم ها توصیه می شود کفشی که پاشنه اش بلندتر از ۳ سانتیمتر باشد را نپوشند زیرا هر چه پاشنه کفش بلندتر باشد، فشار وارده بر کف پا بیشتر می شود که این فشار به جلوی پا و در نهایت به پنجه ها منتقل شده و باعث آسیب رسیدن به انگشتان می شود.
عوارض پوشیدن کفش های پاشنه بلند و غیراستاندارد شامل انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر، دردهای مفاصل و زانو و پاشنه و خستگی های زودرس است.
با آغاز فصل تابستان و گرم تر شدن هوا کفش های موسوم به کفش های تابستانی یا صندل وارد بازار می شود، نکته مهم درباره پوشیدن صندل این است که پا به هنگام حرکت باید در یک حالت ثابت بماند. در کفش هایی که پشت باز هستند هنگام حرکت، یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می شود و این کفش ها باعث خستگی بی مورد می شود و همچنین بعضی از صندل های ظریف زنانه یک بند نازک در قسمت عقب دارند. بندهای نازک به علت قطر کم، فشار بیشتری روی یک نقطه از پا متمرکز می کنند و باعث آزار آن می شوند. پوشیدن این کفش ها در دراز مدت، بسیار دردناک و آزاردهنده است، لذا توصیه می شود که اگر قصد پیاده روی های طولانی تر از ۲۰ دقیقه را دارید به هیچ وجه صندل نپوشید.
کفش ارگونومیک کودکان:
پاهای در حال رشد کودکان به محافظت بیشتری نیاز دارد و حمایت کافی در این دوره، از ناهنجاری-های بعدی پا می کاهد. پای کودکان تا ۶ سالگی نیز هنوز به طور کامل شکل نگرفته است، بنابراین دقت کافی ضروری خواهد بود.
به عنوان مثال ثابت شده است که پوشیدن کفش پنجه باریک برای کودکان در حال رشد تا زمانی که صفحات رشد استخوان ها به طور کامل بسته نشده است، اثر دراز مدت بر ناهنجاری های پا می گذارد. کوچک و لاغر شدن عضلات و تاندون ها در کودکان نیز می تواند از عوارض ناشی از کفش نامناسب باشد.
در بعضی کشورها هم به کودکان که مفاصل پاهایشان در حال شکل گیری است به مدت ۲ تا ۳ روز در هفته کفش های ساق بلند می پوشانند تا مراقبت های بهداشتی خوبی از پاها فراهم شود.
تحقیقات نشان داده است در کودکانی که از کفش های پنجه باریک استفاده می کنند، احتمال ایجاد عارضه صافی کف پا بیشتر است. پای کودک باید به راحتی در داخل کفش قرار گیرد و داخل کفش دارای قوس طولی باشد.
کودکان از کفش خود برای کارهای مختلفی بویژه بازی و ورزش استفاده می کنند، از این رو لازم است کفشی خریداری شود که هنگام فعالیت عادی راه رفتن و هم در زمان بازی برایشان مناسب باشد. به همین دلیل کفش های بنددار توصیه نمی شود.
از کفش های ساق بلند برای کودکانی که تازه راه افتاده اند استفاده کنید. این کفش ها از تاندون آشیل محافظت و از پیچ خوردگی پا جلوگیری می کند. البته این کفش ها برای نوجوانان و سنین بالاتر مفید نیستند.
لبه های کفش کودکان نباید سفت و سخت باشد و همچنین کفش کودکان به هیچ وجه نباید شل و گشاد باشد. لازم به یادآوری است که پای بچه ها نسبت به بزرگسالان، به عرق کردن تمایل بیشتری دارد از این در تابستان ها برای بچه ها، استفاده از کفش های مدل صندل توصیه می شود.
